Pamiętamy ....

Po maturze w 1939 zapisał się na studnia na Politechnice Gdańskiej, nie mógł jednak kontynuować studiów ze względu na antypolskie prowokacje. Zapisał się więc na Wydział Inżynierii Politechniki Warszawskiej i przeżył oblężenie Warszawy. W czasie okupacji ukończył Szkołę Wodno-Melioracyjną w Krakowie i został technikiem wodnym przy budowie elektrowni wodnej na Olczy w Zakopanem. Po wojnie brał udział w organizowaniu Wydziałów Politechnicznych AGH, gdzie rozpoczął studia. W 1952 r. uzyskał dyplom mgr inż. budownictwa wodnego na Wydziale Budownictwa Wodnego PK. Od roku 1949 pracował w Katedrze Budownictwa Wodnego I (prof. Roniewicza) awansując od młodszego asystenta do adiunkta (już w Katedrze Regulacji Rzek i Budowy Kanałów). W roku 1954 opracował drugą w Polsce aparaturę do modelowania elektrycznego przepływu wód podziemnych, a w latach 1951-57 wraz z F. Szeferem opracował projekt i zorganizował Laboratorium Budownictwa Wodnego. W 1973 obronił doktorat w Instytucie Hydrotechniki Politechniki Gdańskiej. Brał udział w wielu pracach badawczych, m.in na temat drogi wodnej górnej Wisły i badaniach modelowych prowadzonych przez Laboratorium BW. Opracował wiele projektów wodociągów, lewarów, przepustów, odwodnień i regulacji rzek. Jest autorem szeregu publikacji na temat obliczeń hydraulicznych śluz komorowych, koryt zestopniowanych, lewara samoodpowietrzającego, oczyszczania wody, dróg wodnych.
Prowadził wykłady z Regulacji rzek, Dróg wodnych i portów, a także innych przedmiotów na Wydziale Budownictwa Wodnego i na  Wydziale Budownictwa Lądowego. W latach 1961-63 wykładał w Wyższej Szkole Rolniczej w Olsztynie. Napisał skrypt nt. dróg wodnych i portów. Wielokrotnie nagradzany za pracę dydaktyczną przez rektorów PK i WSR w Olsztynie.
Pełnił wiele funkcji w komisjach uczelnianych i wydziałowych. Laureat wielu nagród Rektorskich. Do 1947 przewodniczący Związku Studentów Inżynierii, potem pracował w komisjach ZNP, i jako sekretarz Kasy Zapomogowo-Pożyczkowej. Członek Stronnictwa Demokratycznego, zarządu Stowarzyszenia Wychowanków PK, PCK i NOT. Nagrodzony srebrnym Krzyżem Zasługi.

Atonina LASKA
1939-2004

Pracownik administracyjny. Wraz z Barbarą Stypową stanowiły znakomity zespół sekretariatu Instytutu prowadzący wszystkie rozliczenia finansowe, umowy i całą administrację. Serdeczna i uczynna, powszechnie lubiana.
Zatrudniona na Politechnice w 1958 jako goniec w Zakładzie Hydrologii, a po kilku miesiącach jako starsza woźna, od 1960 starszy pedel w sekretariacie Katedry Regulacji Rzek i Budowy Dróg Wodnych. Po utworzeniu w 1971 instytutów w sekretariacie Instytutu Inżynierii Wodnej. Po wyborze prof. Kordasa na Rektora PK przeniesiona wraz z B. Stypową do sekretariatu Rektora, gdzie pracowała od 1975 do 1981 jako samodzielny referent. Po śmierci Rektora wróciła do IIiGW, w 1985 odeszła z pracy na skutek ciężkiej choroby.
Rodowita krakowianka z Olszy, w Instytucie znalazła męża – Waldemara Laskę.

Adam Gawor
1930-2005

Pan mgr inż. Adam Gawor był wieloletnim wykładowcą Wydziału Inżynierii Środowiska oraz pracownikiem Instytutu Inżynierii i Gospodarki Wodnej Uczelni. Posiadał ogromne doświadczenie praktyczne w zakresie zabudowy i utrzymania potoków i rzek górskich. Swą wiedzę przekazywał studentom kształcąc ich umiejętności projektowe w tym zakresie.

Lubiany i szanowany przez młodzież, był cenionym i zasłużonym Pracownikiem Politechniki Krakowskiej.

Krzysztof Heinrich
1956-2008

Dr inż. Krzysztof Heinrich był wieloletnim adiunktem Wydziału Inżynierii Środowiska oraz pracownikiem Instytutu Inżynierii i Gospodarki Wodnej. Posiadał duże doświadczenie z zakresu budownictwa hydrotechnicznego. Swą wiedzę przekazywał studentom kształcąc ich umiejętności w tym zakresie.

Lubiany i szanowany przez młodzież, był cenionym Pracownikiem Politechniki Krakowskiej. 

Stanisław Mazoń
-2016

Dr. inż. Stanisław Mazoń pracował jako adiunkt w Zakładzie Budownictwa Wodnego i Gospodarki Wodnej Instytutu Inżynierii i Gospodarki Wodnej. Był wyróżniającym się naukowcem, programistą i nauczycielem.
Pracę w Instytucie rozpoczął w roku 1981, w roku 1995 obronił pracę doktorską. Był autorem zaawansowanych programów narzędziowych, współautorem wielu artykułów, prac badawczych i projektów.
Do ostatnich dni prowadził zajęcia dydaktyczne. Był wspaniałym dydaktykiem, powszechnie lubianym i szanowanym przez pracowników i studentów. Pozostanie w naszej pamięci jako niezwykle ciepły, serdeczny człowiek, o wielkiej pogodzie ducha, chętny zawsze do pomocy i dzielenia się swą bogatą wiedzą. Straciliśmy w jego osobie wyśmienitego fachowca i przyjaciela.

Jacek Stonawski
1937-2017

Dr inż. Jacek Stonawski, absolwent Politechniki Krakowskiej, pracę zawodową rozpoczął w Rejonie Dróg Wodnych Kraków i pracował tam również po jego przekształceniu w Okręgową Dyrekcję Gospodarki Wodnej. Od 1967 pełnił funkcję kierownika zbiornika w Tresnej i inspektora nadzoru Kaskady na Sole. W latach 1968-1976 pracował również w Biurze Projektów Gospodarki Wodno-Ściekowej „Hydrosan” w Gliwicach projektując odwodnienia i odprowadzenia ścieków dla zakładów przemysłowych. Namówiony przez prof. Kordasa by swą wiedzę praktyczną przekazał młodym inżynierom, został w 1976 przeniesiony służbowo do Instytutu Inżynierii Wodnej PK, na stanowisko wykładowcy w Zakładzie Budownictwa Wodnego. W latach 1986-1990 współpracował z Wydziałem Ochrony Środowiska, Gospodarki Wodnej i Geologii Urzędu Miasta Krakowa jako starszy inspektor wojewódzki ds. nadzoru techniczno-budowlanego.
Był wykładowcą o dużym praktycznym doświadczeniu z zakresu budownictwa hydrotechnicznego i gospodarki wodnej. Wykładał przedmioty: Specjalne konstrukcje hydrotechniczne, Eksploatacja obiektów gospodarki wodnej, Osadniki przemysłowe, Budowle ziemne i Budowle piętrzące. Swą wiedzę przekazał wielu pokoleniom studentów. Wypromował ponad 130 magistrów i 70 inżynierów, a 3 prace dyplomowe uzyskały nagrodę Roniewicza NOT.
W 1981 otrzymał nagrodę rektorską za pomoc dydaktyczną „Specjalne konstrukcje hydrotechniczne” i promotorstwo nagrodzonej pracy dyplomowej. W 1994 otrzymał Honorową Odznakę PK, a w 1997 nagrodę jubileuszową za 35 lat pracy. Otrzymał również nagrodę Prezydenta Miasta Krakowa.
Bardzo lubiany, szanowany i ceniony przez młodzież akademicką oraz kolegów z Instytutu. Skromny i pracowity, a przy tym doskonały fachowiec. Pracował przy wykonawstwie większości powstających w południowej Polsce w jego czasach budowli piętrzących. W Instytucie zajmował się pomiarami zalądowania zbiorników zaporowych i wyznaczył je dla większości zbiorników górnej Wisły. Jest autorem lub współautorem kilkunastu publikacji naukowych. W roku 1994 uzyskał doktorat. Opracował liczne projekty budowli i urządzeń hydrotechnicznych, ekspertyzy sądowe i operaty wodno-prawne.  

Andrzej Drapa
1938-2018

Z głębokim żalem zawiadamiamy, że w dniu 8 marca 2018 roku odszedł od nas  inż. Andrzej DRAPA  emerytowany pracownik inżynieryjno-techniczny Instytutu Inżynierii i Gospodarki Wodnej Politechniki Krakowskiej.
Pan Andrzej Drapa był absolwentem studiów wieczorowych na Wydziale Budownictwa Wodnego (obecnie Wydziału Inżynierii Środowiska) naszej Uczelni, które ukończył w roku 1968.
Był wieloletnim pracownikiem Zakładu Budownictwa Wodnego Instytutu Inżynierii  i Gospodarki Wodnej, realizując prace wspomagające proces dydaktyczny oraz badania naukowe i współpracę z gospodarką.
Był Osobą lubianą i uczynną – sumiennie realizującą swoje zadania zawodowe.